Cornelia wilde als klein kind al ontwerper worden. Ze hield ervan om te tekenen en dacht na over wat je daarmee zou kunnen doen. Haar moeder raadde haar aan om architect of interieurontwerper te worden: dan kon ze tekenen en zou ze tegelijkertijd een mooie baan krijgen. Lachend: ‘Mijn moeder wilde niet dat ik kunstenaar zou worden, denk ik. Maar als zij me niet die kant op gestuurd zou hebben, zou ik uit mezelf ook vroeg of laat wel richting architectuur gegaan zijn.’

Na een bachelor Bouwkunde en een stage bij een architectenbureau besefte Cornelia dat ze vooral het ontwerpen interessant vond, meer dan de technische kant van het vak. Het mooiste aan architectuur is voor haar het verhaal dat achter een concept of een gebouwontwerp zit. ‘Vaak denken mensen dat we gewoon ontwerpen wat we zelf mooi vinden, maar het is veel complexer dan dat. Je moet rekening houden met wat je opdrachtgever wil, met de plek waar je bouwt, met de positionering: die complexiteit vind ik leuk.’

In de eerste fase van een ontwerptraject komt Cornelia het meest tot haar recht. Haar schetsen, tekeningen en renders hebben soms iets artistieks, zien haar collega’s. Zelf wil ze er vooral graag nog beter in worden. Het liefst werkt ze aan projecten op grote schaal, ook omdat daar meer onderzoek voor nodig is. In de onderzoeksfase van een project duikt ze met plezier een hele dag in de materie. ‘En het uitproberen van verschillende ontwerpprocessen vind ik interessant, bijvoorbeeld door de gebruikers meer te betrekken en hun input mee te nemen in een ontwerp.’

Cornelia werkt al een paar jaar bij De Deur in Huis. Ze voelt zich prettig in het team, vindt de sfeer binnen het bureau fijn en de afwisseling in projecten leuk. Gefascineerd kijkt ze naar hoe ontwerpprocessen beginnen en hoe een ontwerp groeit van concept naar de laatste fasen. ‘Als ik een project heb dat heel interessant is, motiveert me dat ’s ochtends om aan het werk te gaan. Een belangrijke selectie voor een grote ontwikkeling, bijvoorbeeld. Vooral de eerste fase van zo’n project vind ik erg leuk.’

Na opgegroeid te zijn in Moldavië woont Cornelia nu al een tijd in Groningen. Eerder studeerde ze in Denemarken. Ze merkte op al die plekken hoeveel invloed de sfeer in een stad heeft op hoe je je als mens voelt. Dat betekent iets voor architecten en de manier waarop ze hun werk doen: ‘Wat je bouwt heeft psychologisch impact op mensen. Als architecten kunnen wij daar op een goede manier iets aan bijdragen.’